Eben Venter debuteerde met de verhalenbundel Witblitz (1986). De roman Foxtrot van die vleiseters (1993), waarin hij de oude orde in Zuid-Afrika op de korrel neemt, betekende zijn definitieve doorbraak. Zijn volgende roman Ek stamel ek sterwe (1996) is in Australië gesitueerd, waar Venter zich ondertussen gevestigd had. De roman beschrijft het genadeloze aftakelingsproces van een aidspatiënt tot aan zijn onvermijdelijke dood. Daarna volgden de romans My simpatie, Cerise (1999) en Begeerte (2003), respectievelijk gesitueerd in Australië en Zuid-Afrika, en de verhalenbundel Twaalf (2000). Zijn jongste roman is Horrelpoot (2006).