Hidde Moens (1990) is dichter, biotechnoloog en zanger. Als podiumdichter is hij sinds 2016 actief en stichtend lid van het multimediaal en multidisciplinair podiumcollectief Dichtatuur en in 2017 reed hij mee met de Poëziebus, die hem, samen met 23 andere dichters uit verschillende genres en van diverse afkomst, op verschillende plaatsen en podia doorheen Nederland en België bracht. In 2019 vatte hij de Schrijversacademie aan, waar hij in juli 2021 afstudeert met een manuscript van zijn eerste dichtbundel.
De performance 'My turf' gaat specifiek over de Israëlische bezetting van Palestijns grondgebied, maar overstijgt die politieke context door ook de doordravende kapitalistische machine te bekritiseren én het concept 'bezetting' uit te spitten. Typerend voor Moens' stijl is een duidelijk bewustzijn van zijn eigen positie in de maatschappij. Uit zijn performances spreekt een persoonlijke noodzaak maar tegelijk een onvermogen om zichzelf uit te drukken, vaak tot de eigen frustratie. Tegelijk is hij zich ervan bewust dat er enorm veel talent schuilt in bevolkingsgroepen die minder kansen krijgen dan hij. Dat besef dat hij een plaats inneemt die anderen ook verdienen, zorgt voor een tweestrijd waarin je duidelijk maatschappelijke tendensen van vandaag kan herkennen. Het is natuurlijk geen misdaad om je als witte heteroman uit te drukken of om een podium te betreden - gelukkig! - maar performances bieden wél een interessante manier om via kunst na te denken over actuele maatschappelijke thema's zoals ongelijkheid en discriminatie. Moens zelf wil geen beeld van ‘white guilt’ schetsen of aanmoedigen — dat schuldgevoel, veelal uit doorgedreven empathie, draagt in se weinig bij aan dekolonisatie of reparatie en voelt vaak aan als een excuus of als een eigen schouderklopje — maar wil louter onderzoeken hoe de huidige maatschappelijke situatie historisch gegroeid is en hoe dat in kunst geuit kan worden zonder prekerig te zijn.
Reactie plaatsen
Reacties