Vertalingen zijn vensters. In dit nummer opent DW B een venster op de literatuur uit Zuid-Afrika , een land dat maar liefst twaalf officiële talen kent. Zoveel talen, zoveel culturen, zoveel literatuursystemen. De veelkleurige regenboog is niet toevallig het symbool van de grote verscheidenheid van het land. De curator van dit nummer, Alfred Schaffer, is een van de grote eigentijdse Nederlandstalige dichters. Schaffer kent de literatuur uit Zuid-Afrika zeer goed. Hij vertaalt Zuid-Afrikaanse literatuur en geeft al vele jaren les aan de Universiteit van Stellenbosch. Schaffer heeft een persoonlijke selectie gemaakt die iets laat zien van de grote literaire rijkdom en verscheidenheid van het land. 

Met bijdragen/vertalingen van: Gabeba Baderoon, Janne Van Beek, Vonani Bila, Fiep van Bodegom, Sindiswa Busuku, Robert Dorsman, Tom Dreyer, Gaireyah Fredericks, Anna Helmers-Dieleman, Karen Jennings, Lynthia Julius, Ronelda Kamfer, Musawenkosi Khanyile, Alistair Mackay, Danie Marais, Kopano Maroga, Maneo Mohale, Keletso Mopai, Pieter Odendaal, Klara du Plessis, Gitte Postel, Alfred Schaffer, Enock Shishenge, Bibi Slippers, Jarred Thompson en Katelijne De Vuyst.

Dit nummer bevat daarnaast nieuw werk van Anne Louïse van den Dool, Charles Ducal, Filip Rogiers, Marcelle Stoutjesdijk en Elise Vos.


Bij deze editie:

Smaakmaker

De inleiding van O se boloke/Bescherm ons. Stemmen uit Zuid-Afrika werd geschreven door curator Alfred Schaffer.  

'Wanneer de gelegenheid zich dus voordoet om een aantal Zuid-Afrikaanse literaire namen te mogen presenteren voor een niet-Zuid-Afrikaans leespubliek, bespeurt de samensteller een enorme gretigheid bij zichzelf: dié auteur moet er zéker bij, deze naam mag ook niet ontbreken, oh, en die natuurlijk.'

Beelden

Samora Chapman is schrijver, fotograaf, filmmaker, en woonachtig in Durban. In zijn persoonlijke werk zijn Durban en de provincie KwaZulu-Natal al meer dan tien jaar een vast element. In de grauwe en rauwe dagelijkse werkelijkheid zoekt Chapman naar momenten van schoonheid en medemenselijkheid. 

 

 

 

Video

 

 

 

 

 

 

 

 


Nieuws

ABO-ACTIE 

Neem een abonnement op jaargang 2025 en u krijgt het boeknummer O se boloke/Bescherm ons. Stemmen uit Zuid-Afrika er gratis bij. Voor slechts 60 euro ontvangt u vijf prachtige nummers vol literair talent van jong tot oud en met beelden van aanstormende kunstenaars.

 

Inktpodcast

Op zoek naar nieuw luistervoer? Luister naar nieuwe afleveringen van de Inktpodcast!

 

 

 

 

Literaire kritieken

DW B positioneert zich stevig middenin het literaire debat. Bekijk hieronder de nieuwste literaire kritieken.

Blijvende liefde voor een moordende zoon. Over 'Beesten die je niet mag schieten' van Femke Brockhus

Hoe verwerk je een gebeurtenis die wereldwijd alle voorpagina’s heeft gehaald tot een roman die tot nieuwe inzichten leidt? Het lukt Femke Brockhus met Beesten die je niet mag schieten, gebaseerd op het bloedbad op Columbine High School dat van 20 april 1999 voorgoed een gitzwarte bladzijde in de Amerikaanse geschiedenis maakte. In haar kenmerkende poëtische stijl onderzoekt ze nauwgezet hoe een moeder de onvergeeflijke daad van haar zoon een plek probeert te geven.

Lees meer »

Het eenentwintigste. Over 'Oroppa' van Safae el Khannoussi

Safae el Khannoussi (1994) opent haar debuutroman Oroppa (2024) - genomineerd voor de Boon en de Libris Literatuur Prijs - met een indrukwekkend citaat van de Russische dichter Osip Mandelstam. Dat de roman de keuze voor dat motto literair ook waar maakt, is op z’n minst even indrukwekkend. Het citaat van Mandelstam kan immers gelezen worden als een uitspraak over wat literatuur is en doet: ‘Ons werd niet geleerd te spreken, maar te brabbelen - en alleen door te luisteren naar het aanzwellende lawaai van de tijd en gebleekt door het schuim op de top van zijn golf leerden we een taal.’ Wie is die ‘ons’ die niet heeft leren spreken? En welk ‘gebrabbel’ heeft Safae el Khannoussi tot een ‘taal’ weten om te smeden?

Lees meer »

Een deelverzameling van clichés. Over 'Het intieme interview' van Robert Devriendt

Een wat oudere, gestresseerde kunstenaar wordt geïnterviewd door een frisse kunsthistorica-slash-psychologe met de juiste tint lipstick. Dit cliché vormt de basis voor Het intieme interview van Robert Devriendt. In korte schetsen geeft Devriendt vorm aan het groeiend vertrouwen tussen zijn personages. De intimiteit die tussen hen speelt, maar ook de intimiteit van zijn lezer als voyeur tijdens hun toenaderingspogingen.

Lees meer »

Omdat je het belangrijk vindt. Over 'Het archief' van Thomas Heerma van Voss

Naar het precieze waarom van verteller Pierre om zich als redacteur aan te sluiten bij het kleine noodlijdende literaire tijdschrift Arabesk, een taak die al snel zijn leven vult, blijft het gissen. In de nieuwe roman Het archief van Thomas Heerma van Voss, worden er verschillende motieven opgeworpen: ‘[...] allicht kon ik als tijdschriftredacteur weer beginnen met schrijven’, omdat juist het kleine, schijnbaar onbelangrijke stukje cultureel erfgoed gered moet worden van de vergetelheid, omdat hij simpelweg in een reddende rol wil verkeren of dichter bij zijn afstandelijke, stervende vader (in deel twee) wil komen.

Lees meer »

Een problematische jeugd inkapselen met de mooiste taal. Over 'Autobiografie van mijn lichaam' van Lize Spit

‘Wat schrijven is: de witte bloedcel. Het schadelijke deeltje bestrijden door het in te kapselen, elk vreemd of niet te controleren gevoel insluiten in taal en langzaam afvoeren.’ Zo wordt in Autobiografie van mijn lichaam, het nieuwe boek van Lize Spit, eigenlijk een beginselverklaring gegeven: dit boek is een noodzakelijk schrijven, het voert een schadelijke jeugd af. Haar geschiedenis en haar drang om te schrijven, hangen sterk samen met de relatie die Spit onderhoudt met haar lichaam, dat zich wederom ontpopt als een problematisch ‘thuis’. Het liefst had ze enkel een hoofd gehad.

Lees meer »