Schrijven is in principe een solitaire bezigheid. De eenzame confrontatie van een individueel bewustzijn met een leeg blad papier of een leeg computerscherm. Of toch niet? Dit nummer bewijst dat er zich op dit ogenblik andere schrijfpraktijken ontwikkelen. Schrijven gebeurt blijkbaar niet (alleen) meer in de afzondering van de schrijfkamer, maar wordt met anderen gedeeld in een collectieve ruimte. De solitaire bezigheid wordt een solidaire bezigheid. Curator van dit nummer Carmien Michels maakt zelf deel uit van een ‘collectieve creatieve experimenteerruimte’: het Watlab ofwel het Writing Apart Together Laboratorium. Via korte interviews met de deelnemers aan het Watlab en hun literaire bijdragen krijgen we van dichtbij en van binnenuit zicht op de werking en op de resultaten daarvan.
Met bijdragen van Dimitri Bontenakel, Nico Boon, Tülin Erkan, Moya De Feyter, Amarylis De Gryse, Eli Elise Hoopman, Jonathan van der Horst, Carmien Michels, Terre Mulier, Sofie Palmers, Dieter De Schutter, Karlijn Sonderen Smit, Frederik Van den Stock, Runa Svetlikova, Leen Verheyen, Lotte Lola Vermeer, Paul Verrept.
De inleiding van Watlab. Writing Apart Together werd geschreven door kersvers redactielid Carmien Michels.
'Dat u met kalme tred de rijke verbeeldingswerelden van onze residenten betreedt en u uw hartenklop voelt versnellen. Dat u nieuwe stemmen ontdekt die u wilt volgen en koesteren.'
Watlab-resident Terre Mulier tekende voor dit nummer dynamische dialoogjes met het vogeltje Art.
Op zondag 22 september van 14.30u tot 15.30u presenteren we het Watlab-nummer.
Carmien Michels, de curator van het nummer, zal de presentatie verzorgen, terwijl Lotte Lola Vermeer, Runa Svetlikova, Frederik van den Stock en Amarylis De Gryse hun eigen bijdragen leveren. Tijdens de presentatie komen beeld, poëzie, Google Maps, proza en tarot op interactieve wijze samen.
Locatie: Les Halles de Schaerbeek
Inkom gratis
Opgelet! 22 september is het autoloze zondag in Brussel. Op de website van Les Halles de Schaerbeek vind je meer info over de bereikbaarheid.
Op woensdag 20 maart om 20 uur presenteerden we het nummer Droom. Revolutie. Poëzie. Surrealisme in België in Bozar. Sulaiman Addonia, Elke de Rijcke, Astrid Haerens, Lisette Lombé en Peter Verhelst begeleiden het publiek langs hun favoriete schilderij in de tentoonstelling Histoire de ne pas rire. Surrealisme in België en lazen literaire teksten geïnspireerd op het werk van de surrealisten.
Jef Van Eynde zorgde voor een fotoreportage
De Inktpodcast, een project van schrijver Patrick Bassant, is een proeftuin op de grens tussen tekst en geluid. Theatrale uitvoeringen, strips in geluid, verhalen voorzien van een geluidsband, gehorige teksten of abstracte geluiden. Alles kan. Elke aflevering is een op zichzelf staand werk, geschreven, opgenomen en gemonteerd door Patrick Bassant.
DW B positioneert zich stevig middenin het literaire debat. Bekijk hieronder de nieuwste literaire kritieken.
Een roman met een moralistische boodschap: dat levert niet altijd een knap boek op. Met De instructies bewijst Carolina Trujillo dat het kan: zij schreef een buitengewoon geestig pamflet tegen de bio-industrie, dat laat zien wat er gebeurt wanneer we ons verzetten tegen het leed dat dieren wordt aangedaan.
*
Wat heeft het moederschap te bieden aan een vrouw die graag het avontuur opzoekt? In De stem van Sulina schetst Anneleen Van Offel hoe een reizend stel met het naderen van de bron van de Donau het ouderzijn steeds meer omarmt – totdat het zich in alle hevigheid aan hen opdringt.
De geschiedenis wordt geschreven door de overwinnaars. In de marge en de leemtes ervan kan het verhaal van ‘de verliezers’ – de onderdrukten, ontheemden, verjaagden – worden teruggevonden, zoals marxistische en postkoloniale historici hebben laten zien. Maar welk lot rest de groepen die afzijdig bleven, en de strijd ‘wonnen’ noch ‘verloren’?
Tegenwoordig lijkt de mens steeds meer het contact met de omgeving (de natuur, de dieren, de bomen) uit het oog te verliezen. Kunst en literatuur kunnen middelen zijn om die verloren band met de natuurwereld te herontdekken. De internationaal gelauwerde Nederlandse schrijver, Cees Nooteboom (1933) gaat in Bomen waarin stenen bloeien. De verzonnen wereld van Giuseppe Penone (2023) een dialoog aan tussen de eigen poëzie en het beeldhouwwerk van de Italiaanse land art kunstenaar Giuseppe Penone (1947). Nooteboom tracht in een honderdtal pagina’s Penones natuur- en in het bijzonder zijn boomcreaties te doorgronden en er via de eigen creatieve blik betekenis aan te geven. De recent bekroonde Nederlandse dichter en schrijver voor zijn vorige roman Waarachtige beschrijvingen uit de permafrost (2022), Donald Niedekker (1963), brengt in Ochtenden (2023) zijn observaties en natuurgevoel van de vroege ochtend onder woorden. In zijn honderdvijfendertig bladzijden tellend boek beschrijft Niedekker iedere ochtend van een niet nader gepreciseerd jaar.
‘Een roman werd vaak beschreven als een lijn; een personage met een bepaald streven worstelde zich door allerlei conflicten heen. Maar er waren allerlei romans, en misschien steeds meer, waarin de personages gewoon rondliepen, zonder bijzonder doel.’ Hier spreekt een oud-student van Marie, het hoofdpersonage in de nieuwe roman Over het zwijgen van dichter en schrijver Roelof ten Napel. Marie is docent en dichter die in haar vroege jaren veel lof ontving voor drie dichtbundels die van haar hand verschenen. Daarna blijft het stil, tot twee decennia passeren en ze opnieuw de pen oppakt. De observatie dat steeds meer personages in romans zonder bijzonder doel rondlopen, beaamt Marie; ze vindt het ‘waarheidsgetrouw’. Deze observatie lijkt ook van toepassing op Over het zwijgen zelf.
