'Heim' door Ella Bronder (Winnaar)

Lycantropie

In de FurReal Friends-knuffeldieren van de andere meisjes van de klas
zag ik dat je dingen kan missen die niet echt zijn
de warme schoot van Sinterklaas en
de ingeslikte appelpit als boom in mijn maag
ze maakten een wachtkamer in mijn buik

Kathleen van K3 liet me zien dat
mensen je zacht toefluisteren je nooit te vergeten
en het vervolgens toch doen
dat de LoveTester op spelletjes.nl foute beloftes maakt
ik – Kathleen: 86%
ik – warme aarde: 90%

Mag: de namen van mijn buurjongens invullen op de LoveTester
Mag niet: de namen van mijn ouders invullen

Op de laatste dag van de zomervakantie begroef ik
de FurReal Friends-kat van mijn buurmeisje onder de appelboom in de tuin
slikte de batterijen in en voelde ze
als de laatste zondagavond van een schoolvakantie
wilde ze langer bijhouden dan ze duurden

Mag niet: de letters op het letterbord bij het oogonderzoek
luidop spellen als L-Y-C-A-N-T-R-O-P-I-E
of in het opblaaszwembad achterin de tuin
doen alsof ik dood ben en boven kom drijven
Mag: spelen dat ik een aangespoelde zeehond ben
en de andere meisjes de blonde vrouw uit Baywatch

De appels vielen neer
Kathleen kwam niet langs
op het graf schreef ik in roze krijtletters
hier rust de kat - in de schoot van mijn ouders: 13%
in deze aarde - bewaar ik mezelf: 8%

Knut

Nachtmerries op zondagavond:
- soundtracks van programma’s na acht uur
- de wolven uit de K3-musical De Drie Biggetjes
- het afvoergat in het bad
- vergeten worden in IKEA
- als laatste opgehaald worden op de speelplaats

Dromen is
praten met ongeboren kinderen
mandjes op het water duwen
en de namen van de honden uit het asiel verzinnen

Wanneer ik op zondagavond mijn nachtlamp doofde
kon ik aan niets anders denken dan
de vijvers op de buik van mijn ouders
hoe ik er ooit voor het eerst werd vastgehouden
en het nu als een gewicht op mijn borstkas ligt
het wolvengehuil
de leegte op de speelplaats

Ik leerde nooit om schapen te tellen
of in mijn handen te ademen
ik wist enkel dat
ik om mezelf in te delen in anderen
moet leren minder geboren te worden
dat het warme water in bad
hun stemmen niet dooft

Ik beloof de mandjes op het water
dat als ik ze zelf verzin
ze evengoed niet hadden kunnen bestaan
het eindeloze Småland
Baantjer naast mijn bed
de verhalen over verstoten ijsberen
dat wanneer het bad te vol wordt gevuld
ik blijf

Ik kan het stoppen
ik kan het stoppen

Sea Life Blankenberge

Tijdens de week zeeklassen in het zesde leerjaar
bezochten we Sea Life Blankenberge
ik zag huizen in de aquariums
de orka’s die lusteloos rondjes zwommen in mijn schoot

‘s Avonds maakten de andere meisjes op mijn kamer
zichzelf klein in hun slaapzakken
alsof ik ze zo kon oprapen uit hun stapelbedden
en neerleggen in mijn handpalmen

Zij droegen blaarpleisters
ik steriele naalden

Het raam waar de zeeroggen zich tegen plakten
voelde als een deken dat over mij werd gelegd
de kathaai hield zijn staart bij in zijn mond
we wisten
zeeën dragen dode zeehonden tot het strand
en laten ze stil achter
we wisten
het verschil tussen zij en ik
ligt in de tranen die ze ’s nachts inslikten
de wenskaarten die ze toegestuurd kregen
onze hielen

We stonden voor de Tropical Ocean Tunnel toen de leerkracht vertelde
wanneer je jezelf opeet
verdwijn je niet, maar word je juist meer jezelf

Ik dacht aan de zeehonden
wou dat je de zee had gevraagd voorzichtig te zijn
aan hoe ik de laatste ochtend mijn koffer
in de bus legde en instapte
ik moest huilen
en wist niet waarom