Slakje - Francesca Birlogeanu (derde plaats)

S L A K J E

1. Als een cyclus zich telkens herhaalt en jij het middelpunt ervan bent, kan je ook kiezen om mee te draaien.

Sorry papa dat ik amper nog bel, een alien is door mijn slaapkamerraam naar binnen gekomen en hij slaapt in mijn bed, ik moet hem eten brengen en zijn voeten masseren en hij moppert veel als het regent. De kaas was beschimmeld (niet op een goeie manier) dus die moest ik eerst weggooien. En toen ik het afval buitenzette, kwam ik Marielien tegen bij de voordeur. Ken je haar nog? In het vijfde leerjaar heeft ze haar hamster in de fik gestoken en toen werd ze geschorst. Ze woonde in onze straat, maar ik mocht nooit meer bij haar aanbellen. Je zei altijd dat haar moeder wit poeder aan haar neus had hangen. Ik snapte nooit wat je bedoelde, want Marilien nam altijd cupcakes van de Colruyt mee om uit te delen op haar verjaardag. De vervaldatum naderde snel, zoals een komeet waarvan je de baan niet meer om kan buigen. Marielien heeft nu haar eigen bedrijf. Ze doet in brandverzekeringen.

De alien vond dat ik te lang was weggebleven, dus hij had mijn lakens ondergekotst met paarsblauw slijm. Ik maar naar het wassalon, maar het waspoeder was op, dus toen naar de Colruyt, en de alien kotste opnieuw door het levensgrote gemis naar mij en mijn aardse taal en mijn zachtheid. Als een cyclus zich telkens herhaalt en jij het middelpunt ervan bent, kan je ook kiezen om mee te draaien. Ik slaap in het slijm. Intubeer mijzelf. Ik spreek geen Nederlands meer en mijn vingers zijn schubbig en groen en hebben vliezen. Ik kan mijn telefoon niet meer vasthouden. 

Marielien wou proberen om bij ons in te breken. Ze dacht dat ik nog steeds een rijkeluiskind was, maar ik legde haar uit dat we in 2008 stopten met melk te drinken vanwege de recessie en allemaal onze botten braken en geen ziekteverzekering hadden. Dit vond ze erg jammer. Ze vroeg hoe het met jou ging (ik zei dat ik het niet wist) en gaf me een compliment over mijn groene huid. Ik quote: ’Hipperdehip.’ Ik kan geen Nederlands meer. Ze liet me haar inbraaktools zien: een hamer, een teennagelextractor, een knoflookpers, een slotenkraker, een fietsenmaker, mierengif, een kauwgomballenautomaat, een bus blauwe spuitverf, een man met gaten in zijn sokken en in zijn tanden, een kapot lijmpistool, een mes, een Portugese geboorteakte, een badjas. De hele straat lag vol met haar spullen. In haar zak zaten enkel nog kassabonnetjes en koekkruimels en een rotte half-opgegeten appel. Ik dacht er even over na maar besloot dat ik het niet in mij heb om het dievenpad op te gaan. Ze snapte dit en sloeg met haar hamer het raam stuk bij de buren, in haar mond een hele dunne sigaret die mogelijk al de hele tijd tussen haar lippen gekneld zat. Ik was te veel naar haar ogen aan het kijken. Vandaar dat ik je nog niet heb kunnen bellen.

Ik probeerde het wel, toen ik mijn vliezen had doorgeknipt. De alien als een peuter aan mijn been. Voicemail. En opnieuw. Voicemail. Ik denk dat je op vakantie was. Of misschien heb je zoiets van ‘Nu hoeft het ook niet meer’. Wat helemaal oké is. Ik heb genoeg dingen om mij zorgen over te maken. Al mijn witte T-shirts en lakens en handdoeken zijn blauwpaars, gek genoeg heb ik leren genieten van de chaos. Hoe gaat het met je ramenwasser? Is hij nog steeds boos op je omdat je toen je peuk per ongeluk tegen zijn neus gooide? Waarschijnlijk niet, dat was jaren geleden. Misschien is het jaren geleden. Dat ik echt probeerde. Dat jij echt probeerde. Tis oké hoor. We hadden het allebei gewoon druk. Toch, papa?

2. kerstdiner

het huis ruikt naar kippensoep

achter de gelige ramen bewegen schaduwen

deurbellen versleten

vingervlekken op tweedehands wijnglazen

kalkoen in partjes gesneden de peren geglazuurd

de tanden in een nieuw gebit gestoken

het geld weggemoffeld in kerstkaarten en lelijk geschreven nieuwjaarsbrieven 

de lippen op elkaar geperst

er stroomt rode wijn over onze kaken

neef Dennis heeft zijn nieuwe vriendin meegenomen

blonder en tieteriger dan de vorige – ze straalt

warmte uit als een oven – Dennis heeft een klam voorhoofd

zweetdruppels vallen in zijn soepbord, och God, ze zenden golven uit

naar microbiotische walvissen: ze beginnen te zingen

scheller en scheller en scheller tot de keuken zich vult

met het misselijkmakende geluid

van oordeel

ik vouw mezelf tot een sierzakdoek leg mezelf op tafel

hoop het vuil van ieders monden te vegen 

ik plooi de hoeken in mezelf om maak rond

wat scherp kan zijn, aanstoot kan geven

oma knikt goedkeurend, papa staart naar zijn trillende gsm

Geile Moeders In Je Buurt Zoeken Seksbuddy 

mama’s mond vormt de O, de oven kan niet stoppen met

piepen, de ketels fluiten en in de damp op de ruiten verschijnen

scheldwoorden, de veenbessen liggen als kleine bakstenen

in onze overvolle buiken en niemand heeft het

over de olifant in deze ruimte

hij staart naar het raam met zijn staart tussen zijn benen

buiten glijden bejaarden uit over de besneeuwde stoep

kijken naar de gelige ramen, bewegende schaduwen

je mist niets, liefste vriend

je had toch een hekel aan kippensoep

3. Istanbul

het regent

we hebben een gesprek in Istanbul (de kebabzaak, niet de stad)

nadat ik je op straat voor het neonmenubord uitleg wat het verschil is

tussen döner en dürüm, tussen blijven en weggaan, er zit een subtiel onderscheid

tussen de laatste slok icetea wel of niet aanbieden,

tussen je hand sluiten rond je wrap of op tafel openleggen,

tussen allebei looksaus nemen zodat we nog kunnen kussen

of oogcontact vermijden

terwijl ik de sliertjes wortel uit mijn broodje peuter

één voor één in mijn mond steek

het regent

overal krioelen wormen

we zigzaggen samen op het trottoir

we zien steeds dikkere, rapen ze op met stokjes

om ze in de plantenbakken aan je kot te leggen

op de houten randen van de bakken kruipen grote en kleine slakken

je vertelt me hoe je als kind blootsvoets op zo’n diertje stapte

hoe het schuldgevoel dagenlang aan je vast bleef kleven

ik vertel over de bijnaam die ik ooit kreeg van een sekspartner

slakje

ik heb sympathie voor ze, zeg ik

ik haat het ook om mijn eigen thuis op mijn rug te dragen

het regent

ik heb al lang geen honger meer

ik wil mezelf in de zilverfolie wikkelen als een soort reddingsdeken

al weet ik niet of het mij moet blussen of warm houden

ik tik een slak aan en hij krimpt in elkaar

er zit wreedheid in mijn tederheid

dat merk ik als ik je kus en een tandafdruk achterlaat

een koord doet niet minder pijn aan je polsen als het van fluweel is

je draagt je zenuwstelsel aan de buitenkant zoals een naaktslak

ik strek mijn vinger naar je uit

laat hem rusten op de overgang tussen jou en mij

het regent

de magnolia’s bloeien al

het is maart maar ik mag dit geen lente noemen

want dan zou ze prematuur moeten zijn

er liggen al te veel spullen in de couveuse om er nog

een seizoen bij te proppen en al zeker niet

een kind met mijn gezicht

dat nog onvoldoende gerijpte longen heeft

om te kunnen huilen

het regent

ik spring in alle plassen

om mijn waterdichte schoenen op de proef te stellen

wieg mijn meegenomen döner in mijn armen als een baby