Op het eerste gezicht lijken literatuur en videogames weinig met elkaar gemeen te hebben. Literatuur behoort tot de oudste kunstvormen en wordt vaak als moeilijk of zelfs elitair beschouwd, terwijl gaming een jonge cultuuruiting is die bij velen bekendstaat als laagdrempelig vermaak, met weinig artistieke waarde. Maar wie deze clichébeelden en vooroordelen terzijde schuift, ontdekt dat beide kunstvormen verrassende raakvlakken vertonen.
Onder de titel Power-up. Literatuur en videogames brengt Arnoud van Adrichem de ogenschijnlijk schurende
werelden van literatuur en gaming dichter bij elkaar. Dit nummer nodigt uit tot lezen én gamen. Het is een ode aan de spelende mens.
Met essays van Ronald Meeus, Nadia de Vries, Marijn Lems, Bastiaan Vroegop, Kurt Vanhoutte & Benjamin Verhoeven, Joyce Goggin & Arnoud van Adrichem, Len Maessen, Karel Vanhaesebrouck en Yra van Dijk & Marie-José Klaver, proza van Tim Etchells (vertaald door Han van der Vegt) en gedichten van Stephen Sexton (vertaald door Katelijne De Vuyst), Mathew Henderson (vertaald door Maarten Buser) en Don Paterson (vertaald door Samuel Vriezen).
De inleiding van Power up. Literatuur en videogames werd geschreven door curator Arnoud van Adrichem.
'Met deze DW B beoog ik hetzelfde: het dichter bij elkaar brengen van de literatuur en de wereld van videogames. Mocht dat leiden tot een toename van het aantal literaire gamers – een zeldzame soort voor wie games en literatuur op gelijke hoogte staan –, dan is dat mooi meegenomen.'
Op dinsdag 24 oktober vindt van 14u tot 20u30 in De Studio Pacifism: A Pledge or a Retreat, Idealism or Pragmatism? plaats, een benefiet symposium voor Oekraïne.
Het DW B-nummer Contra spem spero. Tegen alle hoop in hoop ik. Literatuur uit Oekraïne zal er voorgesteld worden door Aleksey Yudin.
Twee in DW B gepubliceerde gedichten zijn genomineerd voor de vijftiende Poëzieprijs Melopee Laarne.
Stem mee op 'ontsnapping' van Esohe Weyden of 'Dennenappel' van Mattijs Deraedt!
De Inktpodcast, een project van schrijver Patrick Bassant, is een proeftuin op de grens tussen tekst en geluid. Theatrale uitvoeringen, strips in geluid, verhalen voorzien van een geluidsband, gehorige teksten of abstracte geluiden. Alles kan. Elke aflevering is een op zichzelf staand werk, geschreven, opgenomen en gemonteerd door Patrick Bassant.
Literair journalist Dirk Leyman zorgt in Klein Beschrijf regelmatig voor verse leeswaren. Hij signaleert opmerkelijke boeken, originele publicaties, literaire essayistiek én nieuwigheden.
Dirk Leyman signaleert ‘verse leeswaren’: originele publicaties, opmerkelijke boeken en nieuwigheden, met ook aandacht voor literaire essayistiek, biografie, bibliofilie en drukwerk dat elders minder aan bod komt.
Dirk Leyman signaleert ‘verse leeswaren’: originele publicaties, opmerkelijke boeken en nieuwigheden, met ook aandacht voor literaire essayistiek, biografie, bibliofilie en drukwerk dat elders minder aan bod komt.
Dirk Leyman signaleert ‘verse leeswaren’: originele publicaties, opmerkelijke boeken en nieuwigheden, met ook aandacht voor literaire essayistiek, bibliofilie en drukwerk dat elders minder aan bod komt.
Dirk Leyman signaleert ‘verse leeswaren’: originele publicaties, opmerkelijke boeken en nieuwigheden, met ook aandacht voor literaire essayistiek, bibliofilie en drukwerk dat elders minder aan bod komt.
Dirk Leyman signaleert ‘verse leeswaren’: originele publicaties, opmerkelijke boeken en nieuwigheden, met ook aandacht voor literaire essayistiek en drukwerk dat elders minder aan bod komt.
Dirk Leyman signaleert ‘verse leeswaren’: originele publicaties, opmerkelijke boeken en nieuwigheden, met ook aandacht voor literaire essayistiek die elders minder aan bod komt.
DW B positioneert zich stevig middenin het literaire debat. Bekijk hieronder de nieuwste literaire kritieken.
In mei 2021 plaatste Lieke Marsman op haar website een bericht waarin ze reageert op vragen over haar toenemend aantal politieke uitspraken – zowel binnen als buiten haar gedichten. Ze laat er in dat bericht geen twijfel over bestaan dat zij als dichter, en zeker als Dichter des Vaderlands voor de periode 2021-2022, het establishment het vuur aan de schenen wil leggen. Marsman knoopt aan bij een lange traditie van artistiek verzet en laat zich niet tegenhouden door het muilkorvende, typisch Nederlandse gebod ‘fatsoenlijk’ te blijven: ‘Lieve kunstenaars en anderen die in de cultuursector werken, bijt de hand die je voedt, bijt en bijt — net zolang totdat je beter te vreten krijgt’. Marsman brengt haar maatschappelijke verontwaardiging uitdrukkelijk in verband met haar persoonlijke situatie als kankerpatiënt, die haar als ervaringsdeskundige extra gevoelig maakt voor structurele maatschappelijke problemen. Bij Marsman is, om een boutade te gebruiken, het persoonlijke politiek.
Een objectieve recensie wordt dit niet. Daarom ben ik als dramaturg al jaren te nauw betrokken bij het werk van de Needcompany. Maar ondanks die nabijheid was het toch schrikken toen ik Billy’s geweld onder ogen kreeg, de theatertekst die Victor Afung Lauwers voor het gezelschap schreef. En misschien zorgt die schok toch voor enige afstand en objectiviteit.
De uitbraak van de coronapandemie en de eerste lockdown hebben veel pennen in beweging gebracht. In maart 2021 verscheen het boek De fundamenten van voormalig Dichter des Vaderlands, Ramsey Nasr. In een honderdveertigtal pagina’s lange essayistische tekst blikt de Nederlandse schrijver en regisseur terug op de begindagen van de eerste opsluitingsperiode. De essays vormen ‘eveneens een dagboek: drie ellenlange dagen in een stilstaand jaar’. Vanuit zijn kunstenaarspositie is Nasr zoals hij zelf in een interview met Humo stelde ‘slecht geplaatst om de maatschappij concreet in te richten’. Wel roept hij zijn medeburgers en vooral de politici (in Nederland) op tot bewustwording en handelen, en poogt hij in het spoor van schilder Vincent van Gogh het particuliere universeel te maken. Ook topbankier Luc Keppens (directielid bij BNP Paribas Fortis, CEO bij Fintro) schreef in die periode het boek Vaccins in voorbereiding. Welke wereld na de pandemie? als ‘een getuigenis van een uitzonderlijke periode met een bijzondere betekenis in de (post)moderne levens van ieder van ons’. Anders dan Nasr brengt Keppens in zijn 245 bladzijden tellend essay niet alleen indrukken van een ongekende tijd, maar ook alternatieve manieren en modaliteiten concreet in kaart om de hele samenleving, en vooral ons economisch systeem te herdenken. Beide boeken zijn heel verschillend qua stijl en teneur, maar beide auteurs vertrekken vanuit dezelfde vraagstelling die ze elk op hun eigen manier formuleren. Op het einde van zijn proloog schrijft Keppens: ‘Is er een andere wereld denkbaar, maakbaar, leefbaar – een wereld na de epidemie?’ Nasr stelt zich van zijn kant de vraag: ‘Hoe komen we uit deze crisis?’
Hoe voelt het om in een impasse te zitten? Een politieke of persoonlijke situatie waarin je op geen enkele manier beweging weet te krijgen? De stemming die een dergelijke impasse genereert, is niet alleen een politieke realiteit, ze is een literair verschijnsel dat in hedendaagse romans verbeeld en vormgegeven wordt. Sianne Ngai introduceerde de term ‘ugly feelings’ (in haar gelijknamige studie) voor de emotionele ervaring van situaties die geen perspectief op verandering bieden. Personages die geen invloed kunnen uitoefenen op een situatie die ze als onwenselijk en beklemmend beleven, voelen zich geïrriteerd, angstig, ongemakkelijk of paranoïde. Dit zijn stemmingen die geen loutering of verlossing bieden; het verdriet werkt niet helend of zuiverend, de boosheid leidt niet tot actie, verandering of een gevoel van autonomie.
Marie Kessels (1954) verwierf sinds haar debuut in de jaren 1990 bekendheid bij een klein, trouw publiek. Met haar tactiele stem portretteert ze levens die doorgaans over het hoofd worden gezien, mensen uit de marge. Ook Kessels zelf lijkt als schrijver een schaduwbestaan te verkiezen, ze doet niet aan kranteninterviews of andersoortige promotie, een keuze die haar in staat stelt om ongestoord en eindeloos mensen te observeren en daar levens bij te verzinnen. In haar nieuwste roman Levenshonger (2021) zoomt Kessels als vanouds in op enkele troosteloze, bijna provocerend passieve levens in een stijl die herinnert aan grauwe arthousecinema.
Siebe Bluijs
Dirk Leyman, literair journalist en writer-at-large bij DW B, schrijft in deze heropgestarte rubriek Feuilles Volantes regelmatig een soms polemisch getinte beschouwing. Over actuele literaire gebeurtenissen, een opmerkelijke publicatie, een boekentendens of de schrijverswereld. Met geslepen pen & af en toe een schot voor de boeg.
Dirk Leyman, literair journalist en writer-at-large bij DW B, schrijft in deze heropgestarte rubriek Feuilles Volantes regelmatig een soms polemisch getinte beschouwing. Over actuele literaire gebeurtenissen, een opmerkelijke publicatie, een boekentendens of de schrijverswereld. Met geslepen pen & af en toe een schot voor de boeg. Zijn tweede bijdrage gaat over literaire prijzen.
Dirk Leyman, literair journalist en writer-at-large bij DW B, schrijft in deze heropgestarte rubriek Feuilles Volantes regelmatig een soms polemisch getinte beschouwing. Over actuele literaire gebeurtenissen, een opmerkelijke publicatie, een boekentendens of de schrijverswereld. Met geslepen pen & af en toe een schot voor de boeg. Zijn eerste bijdrage gaat over Optimistische woede, het manifest van het collectief Fixdit.
